00
Jolly Roger Lyrics
Jump to: Overall Meaning ↴ Line by Line Meaning ↴
Νικοτίνη, καφές και γυναίκες καυτές που δεν δίνουνε μία
Οι δικοί μου έχουν φρικάρει κι εγώ στην γωνία
Δε δίνω την πρέπουσα σημασία
Αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται
Η στιγμή που περνάει δε χάνεται
Μας κυνηγάει
Τα παράσιτα στο ραδιόφωνο ακούγονται σαν παλαμάκια
Υποκλίνομαι στο κοινό μου
Θέλω να σε δω
Κάθε φορά που μιλάμε απομακρύνομαι και λίγο ακόμα
Θα 'πρεπε να 'σουν εδώ
που κάθε μας πρόταση τελειώνει με κόμμα
Τί μου συμβαίνει
Ύπνος δεν με παίρνει
Για κάποιον λόγο αγωνιούσα, μα τον ξέχασα
Τώρα μου 'μειν' η αγωνία
Κι έτσι απλά κάθε φοβία μου ξεπέρασα
Ηρεμία
Καμία όρεξη
Καμία απόλαυση εδώ στην απομόνωση, καμία
Πρόποση δεν πρόκειται να γίνει
Που να υπόσχεται καλύτερες μέρες
Απλά θα πιω όσο κρασί μου 'χει απομείνει
Δεν νιώθω τίποτα
Ή μάλλον όχι
Νιώθω ένα τίποτα, που τίποτα δεν νιώθει
Ένα κενό που με στοιχειώνει απο μικρό
Αλλόκοτο συναίσθημα
Πού να σου εξηγώ
Κάθε παιδί κάτι παθαίνει
κάθε απόγευμα σε κάθε Κυριακή
Ε, κάτι τέτοιο, πάνω-κάτω, μ' ενοχλεί
Καταλαβαίνεις
Σταμάτα να επιμένεις
Δεν εξηγώ
Δεν εξηγείται
Απλά κενό
Θα βρούμε λύση
Και αν δεν βρούμε θα ξεχάσουμε το πρόβλημα
Απλά κενό
Απλά κενό
Μη με ρωτάς τί εννοώ
κι αν το εννοώ
Απλά κενό
Βάλε να πιω
Απλά κενό
Μαύρο εξώφυλλο, άσπρες σελίδες, γκρίζο τοπίο
Για μας τους δύο
Πες μου, αν είδες κάπου το παράθυρο
Θέλω ν'ανασάνω, μα δεν έχει φρέσκο αέρα εδώ
Δεν είμαι εντάξει, μα όλα σε τάξη
Έχω το μόνιμο συναίσθημα, πως κάτι έχω ξεχάσει
Σου λέω δεν έχει φάση πια
Ν' αρκούμαι στην ελπίδα ότι ό,τι νιώθω θα περάσει
Κάτι μου λείπει· δεν είναι λίγοι
Αυτοί που νιώθουνε μ' εμάς την ίδια φρίκη
Τί να σου πω
Ένα κενό
Κάτι ανάμεσα σ'αυτό
Που λένε οι άνθρωποι συχνά χαρά και λύπη
Αν είναι έτσι η νιρβάνα που μας τάξανε
Δεν έχουν πλάκα τα παιχνίδια που αγοράσαμε
Τα βαριέμαι κι αναρωτιέμαι
Αν όσα λέω τα εννοώ
Ή αν τα λέω έτσι για να'χουμε να λέμε
Το παράθυρο κλειστό εδώ και χρόνια
Εδώ το κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα
Θα πάρω φόρα
Το εννοώ
Θα πάρω φόρα και θα πέσω στο κενό
Κι έτσι όπως πέφτω, κάποια στιγμή
Θα δω εκείνη την Ιθάκη που 'χες πει
Και πριν τελειώσει η πτώση θα γελάσω
Γιατί μέσα απ' τα κενά μου βρήκα όσα ήθελα να φτάσω
The lyrics to "00" by Jolly Roger describe a state of emptiness and addiction to speed. The singer is addicted to nicotine, coffee, and hot women who don't give him any attention, and he and his friends have become freaked out by this lifestyle. The singer is aware that the cycle is repeating itself, and he is unable to give it the proper attention it deserves. The song describes a sense of anxiety and a feeling of disconnection from the world, with the singer feeling as if he's forgotten something important, but not knowing what it is.
Throughout the song, the singer seeks to find a solution to this emptiness and anxiety, but is unable to find one. He tries drinking wine, but it doesn't make him feel anything. He feels a void and is unable to explain what he is feeling. The song ends with a sense of hopelessness and despair, with the singer falling into the void, but finding a sense of joy and laughter as he falls.
Overall, the lyrics of "00" by Jolly Roger explore themes of addiction, anxiety and emptiness. The singer is trapped in a cycle of addiction and seeks a way out, but is unable to do so.
Line by Line Meaning
Εθισμένοι παθολογικά στην ταχυπαλμία
Addicted pathologically to the fast pace
Νικοτίνη, καφές και γυναίκες καυτές που δεν δίνουνε μία
Nicotine, coffee, and hot women who don't give anything
Οι δικοί μου έχουν φρικάρει κι εγώ στην γωνία
My own have freaked out and I'm in the corner
Δε δίνω την πρέπουσα σημασία
I don't give the proper importance
Αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται
Since history repeats itself
Η στιγμή που περνάει δε χάνεται
The moment that passes doesn't get lost
Μας κυνηγάει
It chases us
Τα παράσιτα στο ραδιόφωνο ακούγονται σαν παλαμάκια
The parasites on the radio sound like applause
Υποκλίνομαι στο κοινό μου
I bow to my audience
Θέλω να σε δω
I want to see you
Κάθε φορά που μιλάμε απομακρύνομαι και λίγο ακόμα
Every time we talk, I distance myself a little more
Θα 'πρεπε να 'σουν εδώ
You should have been here
που κάθε μας πρόταση τελειώνει με κόμμα
where every sentence ends with a comma
Τί μου συμβαίνει
What's happening to me
Ύπνος δεν με παίρνει
Sleep doesn't come to me
Για κάποιον λόγο αγωνιούσα, μα τον ξέχασα
For some reason I was anxious, but I forgot
Τώρα μου 'μειν' η αγωνία
Now only anxiety is left for me
Κι έτσι απλά κάθε φοβία μου ξεπέρασα
And so simply I overcame every fear
Ηρεμία
Calmness
Καμία όρεξη
No appetite
Καμία απόλαυση εδώ στην απομόνωση, καμία
No pleasure here in isolation, none
Πρόποση δεν πρόκειται να γίνει
Proposal is not going to happen
Που να υπόσχεται καλύτερες μέρες
Promising better days
Απλά θα πιω όσο κρασί μου 'χει απομείνει
I'll just drink the wine that's left for me
Δεν νιώθω τίποτα
I don't feel anything
Ή μάλλον όχι
Or rather not
Νιώθω ένα τίποτα, που τίποτα δεν νιώθει
I feel a nothingness, that feels like nothing
Ένα κενό που με στοιχειώνει απο μικρό
An emptiness that haunts me since I was little
Αλλόκοτο συναίσθημα
An odd feeling
Πού να σου εξηγώ
Where to explain it to you
Κάθε παιδί κάτι παθαίνει
Every child goes through something
κάθε απόγευμα σε κάθε Κυριακή
every afternoon on every Sunday
Ε, κάτι τέτοιο, πάνω-κάτω, μ' ενοχλεί
Well, something like that, up and down, bothers me
Καταλαβαίνεις
Do you understand
Σταμάτα να επιμένεις
Stop insisting
Δεν εξηγώ
I don't explain
Δεν εξηγείται
It can't be explained
Απλά κενό
Simply empty
Θα βρούμε λύση
We'll find a solution
Και αν δεν βρούμε θα ξεχάσουμε το πρόβλημα
And if we don't find it, we'll forget the problem
Απλά κενό
Simply empty
Απλά κενό
Simply empty
Μη με ρωτάς τί εννοώ
Don't ask me what I mean
κι αν το εννοώ
and if I mean it
Απλά κενό
Simply empty
Βάλε να πιω
Pour me a drink
Απλά κενό
Simply empty
Μαύρο εξώφυλλο, άσπρες σελίδες, γκρίζο τοπίο
Black cover, white pages, gray landscape
Για μας τους δύο
For us two
Πες μου, αν είδες κάπου το παράθυρο
Tell me if you saw the window anywhere
Θέλω ν'ανασάνω, μα δεν έχει φρέσκο αέρα εδώ
I want to breathe, but there's no fresh air here
Δεν είμαι εντάξει, μα όλα σε τάξη
I'm not okay, but everything is in order
Έχω το μόνιμο συναίσθημα, πως κάτι έχω ξεχάσει
I have the permanent feeling that I forgot something
Σου λέω δεν έχει φάση πια
I'm telling you, it doesn't make sense anymore
Ν' αρκούμαι στην ελπίδα ότι ό,τι νιώθω θα περάσει
To rely on hope that what I feel will pass
Κάτι μου λείπει· δεν είναι λίγοι
Something is missing; it's not a few
Αυτοί που νιώθουνε μ' εμάς την ίδια φρίκη
Those who feel the same horror with us
Τί να σου πω
What to tell you
Ένα κενό
An emptiness
Κάτι ανάμεσα σ'αυτό
Something in between
Που λένε οι άνθρωποι συχνά χαρά και λύπη
That people often say joy and sorrow
Αν είναι έτσι η νιρβάνα που μας τάξανε
If that's how they ordered our Nirvana
Δεν έχουν πλάκα τα παιχνίδια που αγοράσαμε
The games we bought aren't funny
Τα βαριέμαι κι αναρωτιέμαι
I'm bored and I wonder
Αν όσα λέω τα εννοώ
If I mean what I say
Ή αν τα λέω έτσι για να'χουμε να λέμε
Or if I say them just so we have something to say
Το παράθυρο κλειστό εδώ και χρόνια
The window closed here for years
Εδώ το κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα
Here every second seems like an hour
Θα πάρω φόρα
I will gain momentum
Το εννοώ
I mean it
Θα πάρω φόρα και θα πέσω στο κενό
I will gain momentum and fall into the void
Κι έτσι όπως πέφτω, κάποια στιγμή
And as I fall, at some point
Θα δω εκείνη την Ιθάκη που 'χες πει
I will see that Ithaca you talked about
Και πριν τελειώσει η πτώση θα γελάσω
And before the fall ends, I will laugh
Γιατί μέσα απ' τα κενά μου βρήκα όσα ήθελα να φτάσω
Because within my emptiness, I found what I wanted to reach
Lyrics © O/B/O DistroKid
Written by: Andreas Stromplos, Michail Alexandris
Lyrics Licensed & Provided by LyricFind
@aggelosferles3393
[Λίνα]
Εθισμένοι παθολογικά στην ταχυπαλμία
Νικοτίνη, καφές και γυναίκες καυτές που δεν δίνουνε μία
Οι δικοί μου έχουν φρικάρει κι εγώ στην γωνία
δε δίνω την πρέπουσα σημασία
αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται
Η στιγμή που περνάει δε χάνεται
Μας κυνηγάει!
Τα παράσιτα στο ραδιόφωνο ακούγονται σαν παλαμάκια
Υποκλίνομαι στο κοινό μου
Θέλω να σε δω
Κάθε φορά που μιλάμε απομακρύνομαι και λίγο ακόμα
Θα ‘πρεπε να ‘σουν εδώ
που κάθε μας πρόταση τελειώνει με κόμμα
[Πινόκιο]
Τί μου συμβαίνει;
Ύπνος δεν με παίρνει
Για κάποιον λόγο αγωνιούσα, μα τον ξέχασα
Τώρα μου ‘μειν’ η αγωνία
κι έτσι απλά κάθε φοβία μου ξεπέρασα
Ηρεμία!
Καμία όρεξη
Καμία απόλαυση εδώ στην απομόνωση, καμία
πρόποση δεν πρόκειται να γίνει
που να υπόσχεται καλύτερες μέρες
Απλά θα πιω όσο κρασί μου ‘χει απομείνει
Δεν νιώθω τίποτα...
Ή μάλλον όχι
Νιώθω ένα τίποτα, που τίποτα δεν νιώθει
Ένα κενό που με στοιχειώνει απο μικρό
Αλλόκοτο συναίσθημα
Πού να σου εξηγώ;
Κάθε παιδί κάτι παθαίνει
κάθε απόγευμα σε κάθε Κυριακή
Ε, κάτι τέτοιο, πάνω-κάτω, μ’ ενοχλεί
Καταλαβαίνεις;
Σταμάτα να επιμένεις
Δεν εξηγώ
Δεν εξηγείται
Απλά κενό
Θα βρούμε λύση
Και αν δεν βρούμε θα ξεχάσουμε το πρόβλημα
Απλά κενό
Απλά κενό...
[Anima]
Μη με ρωτάς τί εννοώ
κι αν το εννοώ
Απλά κενό. (Βάλε να πιω)
Απλά κενό
Μαύρο εξώφυλλο, άσπρες σελίδες, γκρίζο τοπίο
Για μας τους δύο
Πες μου, αν είδες κάπου το παράθυρο
θέλω ν’ανασάνω μα δεν έχει φρέσκο αέρα εδώ
Δεν είμαι εντάξει, μα όλα σε τάξη
Έχω το μόνιμο συναίσθημα, πως κάτι έχω ξεχάσει
Σου λέω δεν έχει φάση πια
ν’ αρκούμαι στην ελπίδα ότι ό,τι νιώθω θα περάσει
Κάτι μου λείπει· δεν είναι λίγοι
αυτοί που νιώθουνε μ’εμάς την ίδια φρίκη
Τί να σου πω; Ένα κενό
Κάτι ανάμεσα σ’αυτό
που λένε οι άνθρωποι συχνά χαρά και λύπη
Αν είναι έτσι η νιρβάνα που μας τάξανε
δεν έχουν πλάκα τα παιχνίδια που αγοράσαμε
Τα βαριέμαι κι αναρωτιέμαι
αν όσα λέω τα εννοώ
ή αν τα λέω έτσι για να’χουμε να λέμε
Το παράθυρο κλειστό εδώ και χρόνια
Εδώ το κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα
Θα πάρω φόρα· το εννοώ
Θα πάρω φόρα και θα πέσω στο κενό
Κι έτσι όπως πέφτω, κάποια στιγμή
θα δω εκείνη την Ιθάκη που’χες πει
και πριν τελειώσει η πτώση θα γελάσω
γιατί μέσα απ’τα κενά μου βρήκα όσα ήθελα να φτάσω...
@PRASINOFANARI
Τί μου συμβαίνει;
Ύπνος δεν με παίρνει
Για κάποιον λόγο αγωνιούσα, μα τον ξέχασα
Τώρα μου ‘μειν’ η αγωνία
κι έτσι απλά κάθε φοβία μου ξεπέρασα
Ηρεμία!
Καμία όρεξη
Καμία απόλαυση εδώ στην απομόνωση, καμία
πρόποση δεν πρόκειται να γίνει
που να υπόσχεται καλύτερες μέρες
Απλά θα πιω όσο κρασί μου ‘χει απομείνει
Δεν νιώθω τίποτα...
Ή μάλλον όχι
Νιώθω ένα τίποτα, που τίποτα δεν νιώθει
Ένα κενό που με στοιχειώνει απο μικρό
Αλλόκοτο συναίσθημα
Πού να σου εξηγώ;
Κάθε παιδί κάτι παθαίνει
κάθε απόγευμα σε κάθε Κυριακη
Ε, κάτι τέτοιο, πάνω-κάτω, μ’ ενοχλεί
Καταλαβαίνεις;
Σταμάτα να επιμένεις
Δεν εξηγώ
Δεν εξηγείται
Απλά κενό
Θα βρούμε λύση
Και αν δεν βρούμε θα ξεχάσουμε το πρόβλημα
Απλά κενό
Απλά κενό...
Μη με ρωτάς τί εννοώ
κι αν το εννοώ
Απλά κενό. (Βάλε να πιω)
Απλά κενό
Μαύρο εξώφυλλο, άσπρες σελίδες, γκρίζο τοπίο
Για μας τους δύο
Πες μου, αν είδες κάπου το παράθυρο
θέλω ν’ανασάνω μα δεν έχει φρέσκο αέρα εδώ
Δεν είμαι εντάξει, μα όλα σε τάξη
Έχω το μόνιμο συναίσθημα, πως κάτι έχω ξεχάσει
Σου λέω δεν έχει φάση πια
ν’ αρκούμαι στην ελπίδα ότι ό,τι νιώθω θα περάσει
Κάτι μου λείπει· δεν είναι λίγοι
αυτοί που νιώθουνε μ’εμάς την ίδια φρίκη
Τί να σου πω; Ένα κενό
Κάτι ανάμεσα σ’αυτό
που λένε οι άνθρωποι συχνά χαρά και λύπη
Αν είναι έτσι η νιρβάνα που μας τάξανε
δεν έχουν πλάκα τα παιχνίδια που αγοράσαμε
Τα βαριέμαι κι αναρωτιέμαι
αν όσα λέω τα εννοώ
ή αν τα λέω έτσι για να’χουμε να λέμε
Το παράθυρο κλειστό εδώ και χρόνια
Εδώ το κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα
Θα πάρω φόρα· το εννοώ
Θα πάρω φόρα και θα πέσω στο κενό
Κι έτσι όπως πέφτω, κάποια στιγμή
θα δω εκείνη την Ιθάκη που’χες πει
και πριν τελειώσει η πτώση θα γελάσω
γιατί μέσα απ’τα κενά μου βρήκα όσα ήθελα να φτάσω...
@MarIna-sc8ds
Τι μου συμβαίνει; ύπνος δεν με παίρνει, για κάποιον λόγο αγωνιούσα μα τον ξέχασα, τώρα μου έμεινε αγωνία και έτσι απλά κάθε φοβία μου ξεπέρασα ηρεμία.
Καμία όρεξη καμία απόλαυση εδώ στη απομόνωση καμία, πρόποση δεν πρόκειται να γίνει που να υπόσχεται καλύτερες μέρες απλά θα πιω όσο κρασί μου έχει απομείνει.
Δεν νιώθω τίποτα, ή μάλλον όχι νιώθω ένα τίποτα που τίποτα δεν νιώθει, ένα κενό που με στοιχειώνει από μικρό, αλλόκοτο συναίσθημα που να σου εξηγώ.
Κάθε παιδί κάτι παθαίνει κάθε απόγευμα σε κάθε Κυριακή ή κάτι τέτοιο πάνω-κάτω με ενοχλεί καταλαβαίνεις; σταμάτα να επιμένεις δεν εξηγώ δεν εξηγείται, απλά κενό θα βρούμε λύση, κι'αν δεν βρούμε θα ξεχάσουμε το πρόβλημα.
Απλά κενό, απλά κενό μη με ρωτάς τι εννοώ κι'αν το εννοώ, απλά κενό βάλε να πιω απλά κενό.
Μαύρο εξώφυλλο άσπρες σελίδες, γκρίζο τοπίο για μας του δύο πες μου αν είδες κάπου το παράθυρο θέλω να ανασάνω μα δεν έχει φρέσκο αέρα εδώ. Δεν είμαι εντάξει 'βαλαν σε τάξη, έχω το μόνιμο συναίσθημα πως κάτι έχω ξεχάσει σου λέω δεν έχει πια να αρκούμαι στην ελπίδα το ότι νιώθω θα περάσει.
Κάτι μου λείπει, δεν είναι λίγοι, αυτοί που νιώθουνε με μας την ίδια φρίκη τι να σου πω ένα κενό κάτι ανάμεσα σ'αυτό που λένε οι άνθρωποι συχνά χαρά και λύπη.
Αν είναι έτσι η νιρβάνα που μας ταξανε δεν έχουν πλάκα τα παιχνίδια που αγοράσαμε, τα βαριέμαι και αναρωτιέμαι αν όσα λέω τα εννοώ ή αν τα λέω έτσι για να 'χουμε να λέμε το παράθυρο κλειστό εδώ και χρόνια εδώ το κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με αιώνα,
θα πάρω φορά το εννοώ, θα πάρω φορά και θα πέσω στο κενό, και έτσι όπως πέφτω κάποια στιγμή θα δω εκείνη την Ιθάκη που είχες πει και πριν τελειώσει η πτώση θα γελάσω γιατί μέσα απ'τα κενά μου βρήκα όσα ήθελα να φτάσω!
@aggelosferles3393
[Λίνα]
Εθισμένοι παθολογικά στην ταχυπαλμία
Νικοτίνη, καφές και γυναίκες καυτές που δεν δίνουνε μία
Οι δικοί μου έχουν φρικάρει κι εγώ στην γωνία
δε δίνω την πρέπουσα σημασία
αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται
Η στιγμή που περνάει δε χάνεται
Μας κυνηγάει!
Τα παράσιτα στο ραδιόφωνο ακούγονται σαν παλαμάκια
Υποκλίνομαι στο κοινό μου
Θέλω να σε δω
Κάθε φορά που μιλάμε απομακρύνομαι και λίγο ακόμα
Θα ‘πρεπε να ‘σουν εδώ
που κάθε μας πρόταση τελειώνει με κόμμα
[Πινόκιο]
Τί μου συμβαίνει;
Ύπνος δεν με παίρνει
Για κάποιον λόγο αγωνιούσα, μα τον ξέχασα
Τώρα μου ‘μειν’ η αγωνία
κι έτσι απλά κάθε φοβία μου ξεπέρασα
Ηρεμία!
Καμία όρεξη
Καμία απόλαυση εδώ στην απομόνωση, καμία
πρόποση δεν πρόκειται να γίνει
που να υπόσχεται καλύτερες μέρες
Απλά θα πιω όσο κρασί μου ‘χει απομείνει
Δεν νιώθω τίποτα...
Ή μάλλον όχι
Νιώθω ένα τίποτα, που τίποτα δεν νιώθει
Ένα κενό που με στοιχειώνει απο μικρό
Αλλόκοτο συναίσθημα
Πού να σου εξηγώ;
Κάθε παιδί κάτι παθαίνει
κάθε απόγευμα σε κάθε Κυριακή
Ε, κάτι τέτοιο, πάνω-κάτω, μ’ ενοχλεί
Καταλαβαίνεις;
Σταμάτα να επιμένεις
Δεν εξηγώ
Δεν εξηγείται
Απλά κενό
Θα βρούμε λύση
Και αν δεν βρούμε θα ξεχάσουμε το πρόβλημα
Απλά κενό
Απλά κενό...
[Anima]
Μη με ρωτάς τί εννοώ
κι αν το εννοώ
Απλά κενό. (Βάλε να πιω)
Απλά κενό
Μαύρο εξώφυλλο, άσπρες σελίδες, γκρίζο τοπίο
Για μας τους δύο
Πες μου, αν είδες κάπου το παράθυρο
θέλω ν’ανασάνω μα δεν έχει φρέσκο αέρα εδώ
Δεν είμαι εντάξει, μα όλα σε τάξη
Έχω το μόνιμο συναίσθημα, πως κάτι έχω ξεχάσει
Σου λέω δεν έχει φάση πια
ν’ αρκούμαι στην ελπίδα ότι ό,τι νιώθω θα περάσει
Κάτι μου λείπει· δεν είναι λίγοι
αυτοί που νιώθουνε μ’εμάς την ίδια φρίκη
Τί να σου πω; Ένα κενό
Κάτι ανάμεσα σ’αυτό
που λένε οι άνθρωποι συχνά χαρά και λύπη
Αν είναι έτσι η νιρβάνα που μας τάξανε
δεν έχουν πλάκα τα παιχνίδια που αγοράσαμε
Τα βαριέμαι κι αναρωτιέμαι
αν όσα λέω τα εννοώ
ή αν τα λέω έτσι για να’χουμε να λέμε
Το παράθυρο κλειστό εδώ και χρόνια
Εδώ το κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα
Θα πάρω φόρα· το εννοώ
Θα πάρω φόρα και θα πέσω στο κενό
Κι έτσι όπως πέφτω, κάποια στιγμή
θα δω εκείνη την Ιθάκη που’χες πει
και πριν τελειώσει η πτώση θα γελάσω
γιατί μέσα απ’τα κενά μου βρήκα όσα ήθελα να φτάσω...
@way3_klmt150
pos athroni etsi h lina
@iraetsiapla
Η Ιστορια παντα επαναλαμβανεται...
Η στιγμη που περναει, δεν χανεται...
Μας κυνηγαει...
@PRASINOFANARI
Τί μου συμβαίνει;
Ύπνος δεν με παίρνει
Για κάποιον λόγο αγωνιούσα, μα τον ξέχασα
Τώρα μου ‘μειν’ η αγωνία
κι έτσι απλά κάθε φοβία μου ξεπέρασα
Ηρεμία!
Καμία όρεξη
Καμία απόλαυση εδώ στην απομόνωση, καμία
πρόποση δεν πρόκειται να γίνει
που να υπόσχεται καλύτερες μέρες
Απλά θα πιω όσο κρασί μου ‘χει απομείνει
Δεν νιώθω τίποτα...
Ή μάλλον όχι
Νιώθω ένα τίποτα, που τίποτα δεν νιώθει
Ένα κενό που με στοιχειώνει απο μικρό
Αλλόκοτο συναίσθημα
Πού να σου εξηγώ;
Κάθε παιδί κάτι παθαίνει
κάθε απόγευμα σε κάθε Κυριακη
Ε, κάτι τέτοιο, πάνω-κάτω, μ’ ενοχλεί
Καταλαβαίνεις;
Σταμάτα να επιμένεις
Δεν εξηγώ
Δεν εξηγείται
Απλά κενό
Θα βρούμε λύση
Και αν δεν βρούμε θα ξεχάσουμε το πρόβλημα
Απλά κενό
Απλά κενό...
Μη με ρωτάς τί εννοώ
κι αν το εννοώ
Απλά κενό. (Βάλε να πιω)
Απλά κενό
Μαύρο εξώφυλλο, άσπρες σελίδες, γκρίζο τοπίο
Για μας τους δύο
Πες μου, αν είδες κάπου το παράθυρο
θέλω ν’ανασάνω μα δεν έχει φρέσκο αέρα εδώ
Δεν είμαι εντάξει, μα όλα σε τάξη
Έχω το μόνιμο συναίσθημα, πως κάτι έχω ξεχάσει
Σου λέω δεν έχει φάση πια
ν’ αρκούμαι στην ελπίδα ότι ό,τι νιώθω θα περάσει
Κάτι μου λείπει· δεν είναι λίγοι
αυτοί που νιώθουνε μ’εμάς την ίδια φρίκη
Τί να σου πω; Ένα κενό
Κάτι ανάμεσα σ’αυτό
που λένε οι άνθρωποι συχνά χαρά και λύπη
Αν είναι έτσι η νιρβάνα που μας τάξανε
δεν έχουν πλάκα τα παιχνίδια που αγοράσαμε
Τα βαριέμαι κι αναρωτιέμαι
αν όσα λέω τα εννοώ
ή αν τα λέω έτσι για να’χουμε να λέμε
Το παράθυρο κλειστό εδώ και χρόνια
Εδώ το κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα
Θα πάρω φόρα· το εννοώ
Θα πάρω φόρα και θα πέσω στο κενό
Κι έτσι όπως πέφτω, κάποια στιγμή
θα δω εκείνη την Ιθάκη που’χες πει
και πριν τελειώσει η πτώση θα γελάσω
γιατί μέσα απ’τα κενά μου βρήκα όσα ήθελα να φτάσω...
@throneoftragedy
Πρεπει αυτο το αριστουργημα να κυκλοφορησει σε βινυλιο ή/και σε κασσετα καποια στιγμη
@MeRiJohnny
throneoftragedy έστω απλά να έβγαιναν κι άλλες κόπιες σε CD.
@alorsattique
2024
@ΕιρήνηΑλεξίου-χ8γ
Αυτό το κομμάτι λέει όλα όσα δεν μπορώ να πω εγώ εδω και τοσα χρόνια
@enaduotriapigastinkiria6852
η στιγμή που περνάει δεν χάνεται, μας κυνηγάει
@MarIna-sc8ds
Τι μου συμβαίνει; ύπνος δεν με παίρνει, για κάποιον λόγο αγωνιούσα μα τον ξέχασα, τώρα μου έμεινε αγωνία και έτσι απλά κάθε φοβία μου ξεπέρασα ηρεμία.
Καμία όρεξη καμία απόλαυση εδώ στη απομόνωση καμία, πρόποση δεν πρόκειται να γίνει που να υπόσχεται καλύτερες μέρες απλά θα πιω όσο κρασί μου έχει απομείνει.
Δεν νιώθω τίποτα, ή μάλλον όχι νιώθω ένα τίποτα που τίποτα δεν νιώθει, ένα κενό που με στοιχειώνει από μικρό, αλλόκοτο συναίσθημα που να σου εξηγώ.
Κάθε παιδί κάτι παθαίνει κάθε απόγευμα σε κάθε Κυριακή ή κάτι τέτοιο πάνω-κάτω με ενοχλεί καταλαβαίνεις; σταμάτα να επιμένεις δεν εξηγώ δεν εξηγείται, απλά κενό θα βρούμε λύση, κι'αν δεν βρούμε θα ξεχάσουμε το πρόβλημα.
Απλά κενό, απλά κενό μη με ρωτάς τι εννοώ κι'αν το εννοώ, απλά κενό βάλε να πιω απλά κενό.
Μαύρο εξώφυλλο άσπρες σελίδες, γκρίζο τοπίο για μας του δύο πες μου αν είδες κάπου το παράθυρο θέλω να ανασάνω μα δεν έχει φρέσκο αέρα εδώ. Δεν είμαι εντάξει 'βαλαν σε τάξη, έχω το μόνιμο συναίσθημα πως κάτι έχω ξεχάσει σου λέω δεν έχει πια να αρκούμαι στην ελπίδα το ότι νιώθω θα περάσει.
Κάτι μου λείπει, δεν είναι λίγοι, αυτοί που νιώθουνε με μας την ίδια φρίκη τι να σου πω ένα κενό κάτι ανάμεσα σ'αυτό που λένε οι άνθρωποι συχνά χαρά και λύπη.
Αν είναι έτσι η νιρβάνα που μας ταξανε δεν έχουν πλάκα τα παιχνίδια που αγοράσαμε, τα βαριέμαι και αναρωτιέμαι αν όσα λέω τα εννοώ ή αν τα λέω έτσι για να 'χουμε να λέμε το παράθυρο κλειστό εδώ και χρόνια εδώ το κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με αιώνα,
θα πάρω φορά το εννοώ, θα πάρω φορά και θα πέσω στο κενό, και έτσι όπως πέφτω κάποια στιγμή θα δω εκείνη την Ιθάκη που είχες πει και πριν τελειώσει η πτώση θα γελάσω γιατί μέσα απ'τα κενά μου βρήκα όσα ήθελα να φτάσω!