A mediados do 2002 o grupo, con cinco membros, Samuel, Álex, Miguel, Roi e Estevo, principia a dar concertos (entre os que destaca o celebrado no Coliseo Noela de Noia con motivo do 1º concerto expansivo Nunca Máis organizado por Burla negra, e no que, segundo os propios Ataque Escampe recoñecen, evidenciaron unha grande falla de rodaxe musical). O conxunto tamén grava unha maqueta con mini-disc na que xa se vai albiscando o seu estilo actual, ao apareceren por vez primeira un son acústico e sucio, certo eclecticismo e unhas letras irónicas que comezan a afastarse da inmediatez do bravú.
Transcorren logo dous anos de traxectoria discontinua (2004 e 2005) debido á dispersión xeográfica dos compoñentes do grupo, que non deixan porén de compoñer temas e gravar algunhas maquetas sen excesivas pretensións.
A actividade regular de concertos é retomada por AE con catro membros, Samuel, Álex, Miguel e Roi, en 2006. Ese ano supón un ponto de inflexión na traxectoria da formación, xa que obtén algo de relevancia ao gañar co tema "Afganistán Canto" o I Premio de canción de autor Utopía Son, celebrado no Café Uf de Vigo.
Formación habitual durante o ano 2006: Álex, Samuel, Miguel e Roi.O 2007 é un ano cargado de acontecementos para o grupo. Por unha banda, editan o seu primeiro traballo, que nun principio, polos escasos medios e tempo cos que é realizado, non conciben para a publicación, senón coma maqueta para presentar aos locais e conseguir concertos. Trátase de Ed Wood e a invasión dos paraugas asasinos, un disco publicado en formato electrónico e baixo licenza Creative Commons en A Regueifa Plataforma, e no que unha parte dos temas son de estudo e a outra un directo gravado con mini-disc no Café Uf. Nese mesmo ano, ademais de seren seleccionados para a Rede Galega de Música ao Vivo e realizar a Xira Bela Lugosi 2007, participan no disco-tributo a Andrés do Barro Manifesto Dobarrista, editado conxuntamente pola Regueifa Plataforma, Falcatruada e Lonxa Cultural e que reúne a todo o panorama de grupos novos dos últimos anos. Nese disco versionan a canción do ferrolán "Para che falar de amor", que interpretan tamén no programa homenaxe do devandito músico, "Saudade de ti", na TVG. A finais de ano prodúcense cambios na formación: Samuel causa baixa temporal e entra como novo membro permanente Marco, que enriquece substancialmente o abano de posibilidades sonoras do grupo. Finalmente, Ataque Escampe acada o 1º Premio do Gz Crea 2007 na modalidade de música, coas cancións "Tango do sintasol" e "Ana e o caracol".
A principios de 2008 incorpórase á banda un novo membro, Paq. En marzo publícase o primeiro traballo longo de Ataque Escampe no selo A Regueifa Discos, tanto en formato físico como en edición dixital. O seu título, Galicia es una mierda, é decidido nunha enquisa aberta na páxina web da banda. Coa Xira A invención da pólvora 2008 o de novo sexteto presenta o disco por toda Galiza. O grupo grava tamén dous temas soltos: "Unha tarde no zoo" (para o concurso A polo Ghit da Radio Galega) e "Ningún lugar seguro (GalegoZ Remix)", este último canda algúns dos membros de GalegoZ.
A finais de 2008 editouse o EP Galicia es una fiesta, onde Marcos Payno remesturou cinco temas do disco Galicia es una mierda.
En 2009 entra no grupo Lois, que incorpora os teclados na formación. Amais, Roi cambia o caixón flamenco pola batería electrónica. O resultado, un son máis sofisticado que se fai patente no LP A grande evasión, publicado en maio dese mesmo ano.
ESTILO
O estilo de Ataque Escampe, autodenominado "rock de serie b" pola precariedade de medios na que comezaron e tamén por certo antivirtuosismo, ten coma alicerce o rock acústico e o folk-rock estadounidense, sendo Neil Young, Violent Femmes ou Micah P. Hinson algunhas das súas referencias, xunto a grupos de pop-rock estatal coma Los Enemigos ou Antonia Font e a formacións galegas coma Os Resentidos ou a Psicofónica de Conxo. Porén, o grupo realiza tamén incursións noutros estilos coma o punk ("I will turn"), o vals ("Tres cantos a Lenin") ou o tango ("Tango do sintasol").
As letras do grupo caracterízanse pola súa estreita relación coa literatura ("Afganistán canto"). Nelas tamén están presentes o pouso xeracional ("Galicia es una mierda") e a vontade de experimentación lírica ("Ourizo").
Os Problemas Crecen
Ataque Escampe Lyrics
Jump to: Overall Meaning ↴ Line by Line Meaning ↴
Corriches detrás do motor de fisión.
A terra foi quedando atrás, adiós, regatos pequenos, adiós.
Cada vez máis pequenos no ollo de boi.
Na Vía Láctea encontraremos un bonito lugar nun asteroide de tipo A.
Non pasa nada, nestes tempos é mellor arriscar.
Non hei volver xamais.
Dicías que aínda menos mal pero non ves que os problemas crecen: non tiña seguridade social, e ti sabes que factura da luz?, tiven que ir a Londres para abortar.
A terra arde e estou tan lonxe que non teño calor, no meu planeta menor.
E cando pasen os cometas da Nube de Oort, pensa no meu amor.
E que pasa se cambio de idea?
Se finalmente decido volver?
Non estarán os ríos nin as fontes no sitio no que os deixei.
E os planetas son todos moi fríos e canda ti non se durmía tan mal: este é o tipo de cousas que non debo, que non debo pensar.
E perdida aboiarei na galaxia, direi adeus ás estacións espaciais.
E non, non o podo pensar.
The song "Os Problemas Crecen" by Ataque Escampe talks about the struggle of leaving one's home planet and moving to a new place in the galaxy. The song starts with the singer stating that he couldn't live on his planet anymore and decided to enter a spaceship. As he left his planet and travelled further away from it, he started to feel nostalgic about the small streams and the earth he left behind.
The singer talks about his new destination, an asteroid called "A-type" in the Milky Way, where he hopes to find a new home. However, he also talks about the new problems that come with moving to a new place. He talks about the lack of social security, high electricity bills, and even having to travel to London for an abortion. As he drifts farther away from his original home planet, he feels more detached from it, and describes it as "each time smaller in the eye of the bull."
The chorus of the song talks about the growth of these problems and the complexities of the decision of leaving one's planet. Will he ever return? What will happen to the sources of his childhood memories? The song ends with the singer feeling lost in the galaxy, saying goodbye to space stations, and not being able to come to terms with his decision.
Line by Line Meaning
Alí non se podía vivir e pedín entrar na nave.
I couldn't live there anymore and asked to enter the ship.
Corriches detrás do motor de fisión.
You crawled behind the fusion engine.
A terra foi quedando atrás, adiós, regatos pequenos, adiós.
The Earth was getting farther away, goodbye small streams, goodbye.
Cada vez máis pequenos no ollo de boi.
Getting smaller and smaller in the bullseye.
Na Vía Láctea encontraremos un bonito lugar nun asteroide de tipo A.
We will find a beautiful place on a type A asteroid in the Milky Way.
Non pasa nada, nestes tempos é mellor arriscar.
Nothing happens, it's better to take risks in these times.
Non hei volver xamais.
I will never return.
Dicías que aínda menos mal pero non ves que os problemas crecen: non tiña seguridade social, e ti sabes que factura da luz?, tiven que ir a Londres para abortar.
You said it could be worse but can't you see that the problems are growing: I didn't have social security, and do you know how expensive the electricity bill is? I had to go to London to have an abortion.
Cada vez máis pequena no mundo real.
Becoming smaller and smaller in the real world.
A terra arde e estou tan lonxe que non teño calor, no meu planeta menor.
Earth is burning and I am so far away that I don't feel the heat, on my smaller planet.
E cando pasen os cometas da Nube de Oort, pensa no meu amor.
And when the comets from the Oort Cloud pass, think of my love.
E que pasa se cambio de idea?
And what happens if I change my mind?
Se finalmente decido volver?
If I finally decide to return?
Non estarán os ríos nin as fontes no sitio no que os deixei.
The rivers and springs won't be where I left them.
E os planetas son todos moi fríos e canda ti non se durmía tan mal: este é o tipo de cousas que non debo, que non debo pensar.
The planets are all very cold and I didn't sleep so badly next to you: this is the kind of thing I shouldn't, I shouldn't think about.
E perdida aboiarei na galaxia, direi adeus ás estacións espaciais.
And I'll drift away in the galaxy, saying goodbye to space stations.
E non, non o podo pensar.
And no, I can't think about it.
Contributed by Logan L. Suggest a correction in the comments below.
Silvia Novo
Un video impresionante e unha canción fermosa;), encántame.
TheXuaku
Joder, qué maravilla...
Xosé Manuel
Boísima canción