De Groot's most famous songs include Avond, Welterusten mijnheer de President, Het Land van Maas en Waal and Jimmy.
Boudewijn de Groot was born in a Japanese concentration camp in 1944. His mother died here in 1945. The family returned to The Netherlands in 1946. He first reached the music charts in 1965 with his song Meisje Van 16.
In these early years, De Groot was a Dutch equivalent of Jacques Brel; his songs were, lushly orchestrated 'chansons'. In the late 1960s he adopted more of a singer-songwriter style and his album, Picknick (1967) is a psychedelic sixties gem, generally regarded as one of the best Dutch albums ever.
Boudewijn de Groot recorded twelve studio albums in total and also released many live albums and compilations. Lennaert Nijgh wrote the lyrics for the majority of De Groot's work. Even after Nijgh's death in 2002, De Groot continued to use unfinished Nijgh lyrics on several songs on 2007's Lage Landen.
In 2005, De Groot's Avond (originally written in 1973, released in 1996) suddenly topped Holland's immensely popular Top 2000 end-of-year song chart on Radio 2, much to the surprise of De Groot, who reckons it's "not even my best song, let alone the best song of all time".
Boudewijn de Groot toured Dutch theatres for years and years on end, but decided to stop doing so in 2014, the year of his 70th birthday. He feels well and is in great shape, but doesn't want to play his hit songs night after night. He announced that he would continue to record and release music, but would only do the occasional live performance. 2015 saw the release of Achter Glas, his 12th studio album.
September 2016 saw him embark on a theatre tour under the moniker Vreemde Kostgangers, a collaboration with his long time friends and fellow legendary Dutch songwriters, George Kooymans (of Golden Earring) and Henny Vrienten.
Een Meisje Van Zestien
Boudewijn de Groot Lyrics
Jump to: Overall Meaning ↴ Line by Line Meaning ↴
Haar ouders waren stinkend rijk
Toch was daar niets meer dat haar bond
Ze gaf zich aan 'n vagebond
Ddie sprak van liefde, 't oud verhaal
En zij geloofde 't allemaal
Zo ging ze weg, ze nam niets mee
Alleen haar jeugd en het idee
En het altijd zo blijven zou
refrain:
Maar een kind, zestien lentes zo pril
Ach wat lig je hier stil
langs de kant van de weg
Ze trokken voort van stad tot stad
Omdat hij ruimte nodig had
Het zwerversleven was te zwaar
Niets voor een kind van zestien jaar
Haar liefde was haar levenslot
Ze ging er langzaam aan kapot
Ze kon de hartstocht niet weerstaan
Moest tot het einde verdergaan
Zij was geen kind, maar ook geen vrouw
En wist niet wat er komen zou
refrain
Ze werd vermoeid, zag bleek en vaal
Verloor haar jeugd, haar ideaal
Alleen haar liefde bleef bestaan
Toen ging hij weg, bij haar vandaan
Toch had ze kunnen weten dat
Hij niet genoeg aan liefde had
Dat op een dag hij weg zou zijn
En zij alleen, met spijt en pijn
Dat hij zolang een meisje had
Als stormwind speelt met een enkel blad
refrain
The song "Een Meisje Van Zestien" by Boudewijn De Groot tells the story of a young girl who lives in a wealthy neighborhood with her parents. However, she feels disconnected from their wealth and falls in love with a vagabond who speaks of love and a different way of life. She leaves everything behind and follows him on a journey from town to town, but the nomadic lifestyle turns out to be too difficult for her. Despite this, she cannot resist her love for the man and continues on the path to an unknown future. Eventually, the man leaves her alone and she is left with only her memories and regrets, realizing that she was just a passing fancy to him.
The lyrics offer a poignant commentary on the idea of youth and love being transient and fleeting. The young girl's naivete and lack of experience in life make her an easy target for someone who takes advantage of her. The fact that she gives up everything to follow him implies that she is seeking some sort of adventure or escape from her mundane life, but ultimately the consequences of such choices are beyond her control.
Overall, "Een Meisje Van Zestien" serves as a reminder that love can be a very complex and powerful emotion that can lead us down unexpected paths in life. The lyrics warn us to be cautious in our choices and to consider the long-term consequences of our actions.
Line by Line Meaning
Ze woonde in een villawijk
She lived in a wealthy neighborhood
Haar ouders waren stinkend rijk
Her parents were very rich
Toch was daar niets meer dat haar bond
However, there was nothing that held her there
Ze gaf zich aan 'n vagebond
She gave herself to a drifter
Die sprak van liefde, 't oud verhaal
He spoke of love, the old story
En zij geloofde 't allemaal
And she believed it all
Zo ging ze weg, ze nam niets mee
So she left, taking nothing with her
Alleen haar jeugd en het idee
Only her youth and the idea
Dat hij haar man was, zij zijn vrouw
That he was her man and she was his woman
En het altijd zo blijven zou
And it would always be that way
Maar een kind, zestien lentes zo pril
But a child, sixteen springs so tender
Ach wat lig je hier stil langs de kant van de weg
Oh, why are you lying still on the side of the road
Ze trokken voort van stad tot stad
They traveled from town to town
Omdat hij ruimte nodig had
Because he needed space
Het zwerversleven was te zwaar
The life of a drifter was too hard
Niets voor een kind van zestien jaar
Not suitable for a child of sixteen
Haar liefde was haar levenslot
Her love was her fate and destiny
Ze ging er langzaam aan kapot
She slowly fell apart due to it
Ze kon de hartstocht niet weerstaan
She could not resist the passion
Moest tot het einde verdergaan
She had to go on until the end
Zij was geen kind, maar ook geen vrouw
She was neither a child nor a woman
En wist niet wat er komen zou
And did not know what was to come
Ze werd vermoeid, zag bleek en vaal
She became tired, pale, and thin
Verloor haar jeugd, haar ideaal
Lost her youth, her ideal
Alleen haar liefde bleef bestaan
Only her love remained
Toen ging hij weg, bij haar vandaan
Then he left, away from her
Toch had ze kunnen weten dat
Yet she could have known that
Hij niet genoeg aan liefde had
He did not have enough love
Dat op een dag hij weg zou zijn
That one day he would be gone
En zij alleen, met spijt en pijn
And she alone, with regret and pain
Dat hij zolang een meisje had
That he had a girl for so long
Als stormwind speelt met een enkel blad
Like a storm that plays with a single leaf
Maar een kind, zestien lentes zo pril
But a child, sixteen springs so tender
Ach wat lig je hier stil langs de kant van de weg
Oh, why are you lying still on the side of the road
Writer(s): R. Chauvigny, O. Brown Jr, Charles Aznavour
Contributed by Kennedy H. Suggest a correction in the comments below.