1. Fr… Read Full Bio ↴Two musicians from The Netherlands are known as Frank Boeijen:
1. Frank Boeijen is a Dutch singer/songwriter, who was the front man of popular (and eponymous) pop group De Frank Boeijen Groep from 1980 until 1991, the year he went solo. As leader of De Frank Boeijen Groep, Boeijen was one of the pioneers of Nederpop; along with the likes of Doe Maar en Het Goede Doel. After the peak of Nederpop passed, Boeijen broke new ground by touring theatres with his band and bringing pop music to new auditoriums and audiences. As a solo artist, he has kept to this theatre based approach of his music and maintained a productive pace.
Frank Boeijen was born in Nijmegen, The Netherlands on November 27, 1957, as the last in a family of ten children. His father was a typesetter in a factory. His older brothers were into American pop music; in the Boeijen household, Bob Dylan and Neil Young were often to be found on the record player (years later, Boeijen would write a song about this, appropriately titled Robbert Zimmerman). Young Frank learned to play the guitar. After finishing high school, Boeijen started a musical collaboration with guitarist Wout Pennings. Boeijen en Pennings released an album together in 1977. The songs of the album were re-recorded and the album was re-released a year later, with Rob de Nijs acting as producer. It was appropriately titled Boeijen en Pennings. To fulfil live engagements, drummer Henk Wanders en bass player Nels Busch joined the duo.
Pennings left the band in 1979 and was replaced with guitar player Wil Theunissen. The name was changed into the Frank Boeijen Groep. The b-side of their fist single, a song entitled Verjaardagsfeest was picked on up by radio disc jockey Frits Spits, who played the record a lot during his evening show. The group released their debut album, simply entitled Frank Boeijen Groep, album later that year. On the base of the airplay of Verjaardagsfeest, the album reached the Tipparade.
Nederpop, pop music with Dutch vocals, was becoming a mainstream success in the early eighties, and the Frank Boeijen Groep hitched a wagon to that train, when their single Linda, reached the Top Forty. Zwart Wit, another single, written after a racial murder had taken place in Amsterdam, became a number one hit. 1982's Twee and 1983's 1001 Hotel became big sellers.
In 1984, the Frank Boeijen Groep was awarded the Zilveren Harp by Conamus. In that same year, album Kontakt was released. Lead guitarist Wil Theunissen quit the group later that year and replaced with Maarten Peters, who himself was replaced two years later by Ger Hoeijmakers. In 1985, the group released Foto Van Een Mooie Dag. Single Kronenburg Park -- named after Kronenburger Park a park in Nijmegen, Boeijen's place of birth and residence -- became a huge success. Follow up, In Nature, released in 1986, didn't do as well, but still sold respectively.
Towards the end of the eighties, Boeijen's music fell somewhere in between het levenslied of André Hazes, the chansons of Ramses Shaffy and the pop of Doe Maar. According to Frank Boeijen and his manager Paul Schouwenaars the group had outgrown clubs and tents. With the release of album Welkom In Utopia in 1987, the group decided to tour Dutch theatres. The Welkom In Utopia tour started in the Stadsschouwburg in Amsterdam in September of the same year. Two more albums were released: studio album Een Zomer Aan Het Eind Van De Twintigste Eeuw (1989) and live album Hier Komt De Storm. During these years, Frank Boeijen dated Sky Channel presenter Amanda Redington. The two would marry in 1990. The album Dans In Slow Motion, released in 1988, was written for her. In juni 1994 scheidden ze weer van elkaar.
In the spring of 1991, Boeijen announced the ending of his group. In November of that year, he released his first solo album Wilde Bloemen. The musicians on the album were drummer Norman Bonink, guitar player Peter van Benthem and bass player Michel van Schie. Van Schie was replaced by touring bass player René te Voortwis, and pianist Ton Snijders was also recorded. Wilde Bloemen featured several duets with other well known Dutch musicians, among them were: Twee Gezichten, a song written and recorded with Henk Hofstede of The Nits); and Het IJs, written and recorded with Henny Vrienten of Doe Maar).
In the summer of 1993, Boeijen recorded Jazz in Barcelona; an album concerned with the break up between him and Amanda Redington. The subsequent theatre tour was a big success, with sold out shows every evening. Traces of Boeijen's break up were also to be found on next album De Ontmoeting (1994 - an even more spare and intimate affair than Jazz In Barcelona. De Ontmoeting also featured a single, Twee Mannen Zo Stil, with music and lyrics by Boeijen and Stef Bos. Although the single failed to mount the charts, over the years it became a Nederpop classic, often played at funerals. In the same year, Boeijen produced an album for Liesbeth List, the female voice of Ramses Shaffy's recordings. In 1995, another live album, Stormvogels, hit the shelves.
Boeijen returned with two new albums in 1997: a greatest hits compilation, Het Beste En Het Mooiste and an album of new material, Vaderland. The year before, Boeijen had travelled extensively through Asia, and a lot of the songs, although concerning Boeijen and The Netherlands, were written from a distant perspective. In 1999, De Ballade van de Dromedaris, recorded in Peter Gabriel's Real World Studio's appeared, followed by live album Door De Jaren Heen, containing several duets with Ramses Shaffy, Liesbeth List and Stef Bos. Both albums were big sellers. In 2001, Heden, was released. Drummer Norman Bonink left the group to join BLØF. He seat was filled by Oscar Kraal. Helder contained a collaboration between Boeijen and BLØF front man Paskal Jakobsen, single Geen Gevaar. The song was released in the summer of 2002. In the same year, Boeijen won an Edison award as best singer.
2. Frank Boeijen is also the name of the keyboardist for the Dutch group The Gathering.
Aphrodite
Frank boeijen Lyrics
Jump to: Overall Meaning ↴ Line by Line Meaning ↴
Dat Aphrodite niet uit de zee werd geboren
Sommigen zeggen dat haat de waarheid is
Jammer voor hen maar die zijn verloren
En ik weet niet goed bij wie ik hoor
Ik loop er maar wat tussendoor
Het is beter dat ik mezelf niet zo goed ken
Het kan zijn dat liefde een vermomming is
En dat alles een schaduw is van de werkelijkheid
Het kan zijn dat vriendschap een excuus is
Om jezelf niet te verliezen in eenzaamheid
En ik weet niet goed wat ik denken moet
Vrienden genoeg zelfs in overvloed
Ik zeg dit met een trillende stem
Nu ik eindelijk zie wie je werkelijk bent
In elke voorbijganger schuilt een vriend
Wanneer zijn wij zo vervreemd van elkaar
Is het de angst voor bezit of voor verlies
Misschien zijn we daarom wel zo bang voor elkaar
Ik zou kunnen zeggen dat ik alles heb
Ik zou kunnen zeggen dat ik niet verloren ben
Want weet je dat ik vertrouwen in je heb
Nu ik eindelijk zie wie je werkelijk bent
Je weet ik ben een man van weinig woorden
Als het gaat over het diepste van de ziel
Maar sinds de dag dat je mijn hart doorboorde
Viel die angst zo maar in het niet
En hier staan we dan aan de kust van de zee
Daar heb je het schip en het neemt ons mee
Misschien brengt het geluk misschien doet het pijn
Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn
Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn
En er geen middelen meer voor nodig zijn
Geen stof geen geest niets van het aardse bestaan
Maar voor eeuwig in het onbekende zijn opgegaan
Dan leven we voort als een oude legende
Waar 's avonds aan tafel van wordt verhaald
En ik hoop dat degene die de verteller is
Eindelijk ziet wie hij werkelijk is
Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn
The lyrics to Frank Boeijen's song Aphrodite explore the elusive nature of love, as well as friendship and the fear of losing oneself in loneliness. The singer wonders if love is merely a disguise, hiding an underlying reality that is shadowy and uncertain. He questions whether friendship is simply a way to avoid the fear of being alone. Throughout the song, he seems to be searching for a sense of belonging, struggling to understand where he fits in and what his place in the world is.
The singer describes himself as walking somewhere in between, unsure of where he belongs. He acknowledges that he doesn't really know himself very well, but suggests that now that he sees who his loved one truly is, he may be coming closer to an understanding. The lyrics suggest that love and friendship both involve relinquishing control and accepting the unknown, something that can be both exhilarating and frightening.
The song's central metaphor is the goddess Aphrodite, the Greek goddess of love and beauty who was said to have emerged from the sea. The reference to her underscores the idea that love is mysterious and difficult to understand. Ultimately, the song seems to suggest that coming to terms with the elusive, ephemeral nature of love and identity is a journey that is both deeply personal and universal.
Line by Line Meaning
Sommigen zeggen dat liefde een leugen is
Some people claim that love is a lie
Dat Aphrodite niet uit de zee werd geboren
That Aphrodite was not truly born from the sea
Sommigen zeggen dat haat de waarheid is
Some say that hate is the truth
Jammer voor hen maar die zijn verloren
Unfortunately for them, they are lost
En ik weet niet goed bij wie ik hoor
And I'm not sure where I belong
Ik loop er maar wat tussendoor
I just go along, in the middle of everything
Het is beter dat ik mezelf niet zo goed ken
It's better if I don't know myself too well
Nu ik eindelijk zie wie je werkelijk bent
Now that I finally see who you truly are
Het kan zijn dat liefde een vermomming is
It's possible that love is a disguise
En dat alles een schaduw is van de werkelijkheid
And that everything is just a shadow of reality
Het kan zijn dat vriendschap een excuus is
Friendship could be an excuse
Om jezelf niet te verliezen in eenzaamheid
To avoid losing oneself in loneliness
En ik weet niet goed wat ik denken moet
And I don't really know what to think
Vrienden genoeg zelfs in overvloed
I have plenty of friends, even more than I need
Ik zeg dit met een trillende stem
I say this with a trembling voice
In elke voorbijganger schuilt een vriend
There's a friend hidden in every passerby
Wanneer zijn wij zo vervreemd van elkaar
When did we become so estranged from each other
Is het de angst voor bezit of voor verlies
Is it the fear of possession or of loss
Misschien zijn we daarom wel zo bang voor elkaar
Maybe that's why we're so scared of each other
Ik zou kunnen zeggen dat ik alles heb
I could say that I have everything
Ik zou kunnen zeggen dat ik niet verloren ben
I could say that I'm not lost
Want weet je dat ik vertrouwen in je heb
Because you know that I trust you
Je weet ik ben een man van weinig woorden
You know that I am a man of few words
Als het gaat over het diepste van de ziel
Especially when it comes to the deepest parts of the soul
Maar sinds de dag dat je mijn hart doorboorde
But since the day you pierced my heart
Viel die angst zo maar in het niet
That fear just disappeared
En hier staan we dan aan de kust van de zee
And here we are, at the shore of the sea
Daar heb je het schip en het neemt ons mee
There's the ship that will take us away
Misschien brengt het geluk misschien doet het pijn
Maybe it will bring us happiness, maybe it will hurt
Als we eindelijk zien wie we werkelijk zijn
When we finally see who we truly are
Geen stof geen geest niets van het aardse bestaan
No physical or spiritual existence of this world
Maar voor eeuwig in het onbekende zijn opgegaan
But rather, we become one with the infinite unknown
Dan leven we voort als een oude legende
Then we will live on as an ancient legend
Waar 's avonds aan tafel van wordt verhaald
Where stories are told at the dinner table at night
En ik hoop dat degene die de verteller is
And I hope that the storyteller understands
Eindelijk ziet wie hij werkelijk is
Who they truly are
Contributed by Jonathan S. Suggest a correction in the comments below.