Wannes Cappelle brengt met zijn groep Het Zesde Metaal onverwoestbare songs… Read Full Bio ↴Wannes Cappelle brengt met zijn groep Het Zesde Metaal onverwoestbare songs in weerbarstig Westvlaams. Op Theater Aan Zee (2005) overtuigden Wannes en zijn groep vriend en vijand en kaapten de eerste prijs Jong Muziek Werk weg.

Wannes Cappelle won eerder samen met Dries Helsen publieks- en persprijs op Humorologie (2002), studeerde in 2005 af aan de kleinkunstafdeling van het Herman Teirlinck Instituut. Hij schreef en speelt samen met Wouter Deprez en Helder Deploige de voorstelling ‘Koning, Keizer, Kannibaal’ (2005-2006).

Het Zesde Metaal is Jan Bulckaen (gitaar), Jan Cappelle (piano, keyboards), Bart Parmentier (bas, contrabas), Jan Lernout (drums, trombone), Rik Lefevere (gitaar, mandoline) en Liesa Van der Aa (backing vocals).

“Hij heeft ons van onze stoel geblazen en ons een klap voor onze kop verkocht. Meer moest dat niet zijn. Eenvoud, ontroering, authenticiteit en eigenzinnigheid in tekst en compositie. Gebracht met een verbazende naturel en smaakvol ondersteund door een stel stevige muzikanten.”
Juryverslag Theater Aan Zee

“Hij bracht geen liedjes, hij was ze. (...) Mij vielen vooral de ,,kleine angsten’’ op waar we allemaal mee behept zijn, maar die we zelden of nooit onderkennen, laat staan ze tot uitdrukking brengen. Cappelle weet ze bovendien te verwoorden, onnavolgbaar. (...) De man weet wat een bindtekst is.”
Antoine Légat (muziekrecensent)

“Wannes Cappelle brengt met zijn groep Het Zesde Metaal ontroerende en grappige liedjes”
Wouter Deprez in Humo

Lore
Het Zesde Metaal Lyrics

Jump to: Overall Meaning ↴ Line by Line Meaning ↴

Lore zit je nog altijd daar in dat huis van oud hertzeer?
Vroeger dost je nog ne keer ip de vlieger spring'n.
Nu interesseert het u nie' meer voe zelfs maar uw skoen'n te vind'n en z' aan uw voeten te binden,
voor over 't ves jong groen ges te lop'n,
in't park, langs de standbeelden.
Zijn't die ogen die u volgen 'lik die ding'n die u dwingen
en die 't geluk da'j als kind toch kost efkes were kunn'n bringen?

Lore, gie ziet min skoonste platen,
in de vorm van een vrouwe.
Maar waarom zijn toch de skoonste platen zo tristig en zo allene. Zoe j' al were kunnen lachen nu,
daar in je donkere kamer,
waar da' j' met tweeën ook in ene slaapzak past - en uw zuster maar klagen.

Neen, ze was der nie' gerust in, wè.
Nu ja, ik wa' maar nen tsjoolder.
Maar ze vroeg: "Ga j' der goed voren zorgen?"
Ik zeie: "Ja 'k" en 'k bedroog heur.
Ah, de wereld èt ons nodig nu.
Of toch nu en ton.
We gaan nie' gauw eentwiene voor de rechter slepen,
we geven ons zere gewonnen.

Wie belt er wie, en wie belt er eerst?
Wien es der hier de minst stoeren?
W' èn altijd dezelfste visie over 't leven g'hèd.
W'aten 's avonds alletwee voe noene.
Zi' nie' verlegen omdat zelfs asem'n u moeite kost.

Ge moet maar één ding onthouden: 't zijn dedie, Lore,
met de rauwste stemm'n, die 't meest èn gezongen...

Overall Meaning

The song begins with the singer questioning Lore's current state. He wants to know if she's still living in the house of old heartache. He then reminisces about the past when she used to fly kites in the park, dress up and find joy in little things. But now, she seems indifferent to even finding her shoes and walking around the park amidst the lush greenery and statues. He wonders if it's those eyes that follow her around, compelling her to do things that could bring back the fleeting joy of childhood.

He then addresses Lore directly, telling her that she sees the most gorgeous images in the form of a woman. But why are the most beautiful images so sad and lonely? He wishes she could laugh again, even in the dark room where she fits with her sister in one sleeping bag. He recalls her sister's concern about looking out for her, and the singer's own promise to take care of her, which he failed to keep. He eventually comes to the conclusion that the world needs them now, and they can't keep fighting over trivial matters or seeking revenge. He ends the song by saying that people with the roughest voices often sing the most.

Line by Line Meaning

Lore zit je nog altijd daar in dat huis van oud hertzeer?
Are you still living in that house of old heartache, Lore?

Vroeger dost je nog ne keer ip de vlieger spring'n.
You used to fly a kite in the past, Lore.

Nu interesseert het u nie' meer voe zelfs maar uw skoen'n te vind'n en z' aan uw voeten te binden,
You are no longer interested in even finding your shoes and tying them to your feet, Lore.

voor over 't ves jong groen ges te lop'n,
To walk over the newly grown green grass, Lore.

in't park, langs de standbeelden.
In the park, along the statues, Lore.

Zijn't die ogen die u volgen 'lik die ding'n die u dwingen
Are those eyes following you like those things that force you, Lore?

en die 't geluk da'j als kind toch kost efkes were kunn'n bringen?
And bring back the happiness that you had as a child, even if it was only for a moment, Lore?

Lore, gie ziet min skoonste platen,
Lore, you see my most beautiful records.

in de vorm van een vrouwe.
In the shape of a woman.

Maar waarom zijn toch de skoonste platen zo tristig en zo allene.
But why are the most beautiful records so sad and lonely, Lore?

Zoe j' al were kunnen lachen nu,
So you could have laughed again now, Lore.

daar in je donkere kamer,
There in your dark room, Lore.

waar da' j' met tweeën ook in ene slaapzak past - en uw zuster maar klagen.
Where you could fit in a sleeping bag with someone else - and your sister complaining.

Neen, ze was der nie' gerust in, wè.
No, she was not at ease, you know Lore.

Nu ja, ik wa' maar nen tsjoolder.
Well, I was just a fool, Lore.

Maar ze vroeg: "Ga j' der goed voren zorgen?"
But she asked: "Are you going to take care of it well, Lore?"

Ik zeie: "Ja 'k" en 'k bedroog heur.
I said: "Yes, I will" and I lied to her, Lore.

Ah, de wereld èt ons nodig nu.
Ah, the world needs us now, Lore.

Of toch nu en ton.
At least from time to time.

We gaan nie' gauw eentwiene voor de rechter slepen,
We are not going to quickly take each other to court, Lore.

we geven ons zere gewonnen.
We give up our soreness, Lore.

Wie belt er wie, en wie belt er eerst?
Who calls whom, and who calls first, Lore?

Wien es der hier de minst stoeren?
Who is the least bothered here, Lore?

W' èn altijd dezelfste visie over 't leven g'hèd.
We always have the same view about life, Lore.

W'aten 's avonds alletwee voe noene.
We eat together at night, Lore.