02 Buiten bloeien de violen
Marianne Weber Lyrics


Jump to: Overall Meaning ↴  Line by Line Meaning ↴

De zon staat hoog het is een warme middag
'K Ga naar mijn pa in het verpleegtehuis
Hij is zo alleen hij heeft zoveel verloren
Z'n glimlach z'n gezondheid en z'n thuis

Maar buiten bloeien de violen buiten speelt de orgelman
Maar ik weet dat hij daar nooit meer nooit meer van genieten kan
Ooit was hij een sterke kerel nu zit hij daar bleek en klein
Buiten bloeien de violen wat kan het leven treurig zijn

Een gang een lift en dan zie ik hem zitten
'K loop naar hem toe hij heeft me niet herkend
Hij zegt niet veel maar even later zie ik
Z'n blik die zegt wat fijn dat je er bent

Maar buiten bloeien de violen buiten speelt de orgelman
Maar ik weet dat hij daar nooit meer nooit meer van genieten kan
Ooit was hij een sterke kerel nu zit hij daar bleek en klein
Buiten bloeien de violen wat kan het leven treurig zijn

Ik neem hem mee en ga iets met hem drinken
En later gaan we nog een blokje om
Dan is 't weer tijd ik breng hem naar zijn kamer
Ik beloof hem dat ik gauw heel gauw weer kom

Maar buiten bloeien de violen buiten speelt de orgelman
Maar ik weet dat hij daar nooit meer nooit meer van genieten kan




Ooit was hij een sterke kerel nu zit hij daar bleek en klein
Buiten bloeien de violen wat kan het leven treurig zijn

Overall Meaning

The lyrics of "Buiten bloeien de violen" by Marianne Weber depict a poignant story of visiting a loved one in a nursing home. The song paints a vivid picture of a warm afternoon as the singer makes her way to visit her father, who is residing in a care facility. The opening lines set the scene of a sunny day but contrast it with the somber reality of her father's loneliness and losses - his smile, health, and home.


The mention of blooming violets and an organ grinder playing outside serves as a bittersweet reminder of the beauty of life that her father may no longer be able to enjoy. The imagery of the once strong man now frail and pale in his current state portrays the stark contrast between the vibrancy of the external world and the sadness of his situation.


As she enters the nursing home and approaches her father, she notices that he may not immediately recognize her, but his silent gratitude and happiness at her presence shine through his eyes. The simple yet meaningful interaction between them speaks volumes about the emotional connection and love shared between a parent and child, despite the hardships they may be facing.


The second verse continues to emphasize the juxtaposition of the external world's vitality with the internal struggles of her father. Taking him out for a drink and a walk, the singer tries to bring some joy and normalcy to his life, if only for a fleeting moment. The promise of returning soon reflects her commitment to providing comfort and companionship to him in his time of need.


In the final verse, the repetition of the refrain underscores the theme of life's hardships and the fragility of human existence. The poignant realization that her father may never fully embrace the joys of the outside world again is a stark reminder of the fleeting nature of happiness and the inevitability of aging and illness. "Buiten bloeien de violen" encapsulates a heartfelt narrative of love, loss, and the enduring bond between a parent and child in the face of adversity.


Line by Line Meaning

De zon staat hoog het is een warme middag
The sun is shining brightly on a warm afternoon


'K Ga naar mijn pa in het verpleegtehuis
I go to visit my dad in the nursing home


Hij is zo alleen hij heeft zoveel verloren
He is so lonely, he has lost so much


Z'n glimlach z'n gezondheid en z'n thuis
His smile, his health, and his home


Maar buiten bloeien de violen buiten speelt de orgelman
But outside the violets are blooming, the organ grinder is playing


Maar ik weet dat hij daar nooit meer nooit meer van genieten kan
But I know he can never enjoy that again


Ooit was hij een sterke kerel nu zit hij daar bleek en klein
He used to be a strong man, now he sits there pale and small


Buiten bloeien de violen wat kan het leven treurig zijn
Outside the violets are blooming, how sad life can be


Een gang een lift en dan zie ik hem zitten
A hallway, an elevator, and then I see him sitting


'K loop naar hem toe hij heeft me niet herkend
I walk towards him, he does not recognize me


Hij zegt niet veel maar even later zie ik
He doesn't say much, but later I see


Z'n blik die zegt wat fijn dat je er bent
His look that says how nice it is that you are here


Ik neem hem mee en ga iets met hem drinken
I take him out for a drink


En later gaan we nog een blokje om
And later we take a walk around the block


Dan is 't weer tijd ik breng hem naar zijn kamer
Then it's time again, I bring him back to his room


Ik beloof hem dat ik gauw heel gauw weer kom
I promise him that I will come back soon, very soon




Lyrics © O/B/O APRA AMCOS

Lyrics Licensed & Provided by LyricFind
To comment on or correct specific content, highlight it

Genre not found
Artist not found
Album not found
Song not found
Comments from YouTube:

Jan en Rosa Molenaar

Gevoelig liedje en zo mooi gezongen door Marianne Weber !

caddy196224

Geweldige muziek goed om de hele dag naar te luisteren. Dit van onze marianne ik mis haar. Machtig!!!!!❤❤

caddy196224

Geweldig toch!!!!

Maikel Schuler

hoop dat alle dames voor echte liefde kiezen jij werken hun het geld dat is niet goed

More Versions