Dromoi T'Ouranou
Mario Frangoulis Lyrics

Αν είχε ο άνθρωπος φτερά
If humans had wings

θα έφτανε ο νους του μακριά
Their mind would reach far

κι η ζωή του παραπέρα.
And their life would go beyond.

Μα θα 'ταν πάλι κυνηγός
But time would still be a hunter

ο χρόνος ο προστακτικός
Time, the imperative

και θάλασσα η μέρα.
And the day like the sea.

Κι ώσπου να φτάσει στα βουνά
And until it reached the mountains

με τα φτερά του τ' ανοιχτά
With its wings spread open

θα κουραζόταν μόνος.
It would be tired and alone.

Θα 'θελε πάλι η καρδιά
Its heart would still desire

να 'χει μαζί της συντροφιά
To have companionship

να 'ναι ελαφρύς ο δρόμος.
For the path to be light.

Πέρασε πάνω απ' τα βουνά
It passed over the mountains

με τα φτερά του τ' ανοιχτά
With its wings spread open

και χάθηκε σαν βέλος.
And disappeared like an arrow.

Κι όπως ησύχαζε η βροχή
And as the rain fell peacefully

πάλι του κύκλου του η αρχή
Once again the beginning of the circle

γεννιόταν απ' το τέλος.
Was born from the end.

Αν είχε ο άνθρωπος φτερά
If humans had wings

θα 'ταν ο κόσμος του ψηλά
Their world would be up high

τα μάτια θα γιορτάζαν.
Their eyes would celebrate.

Μα πάλι οι δρόμοι του ουρανού
But the paths of the sky

γραμμές στο μέσα του χεριού
Are lines in the palm of their hand

τα σύνορα θ' αλλάζαν.
And the borders would change.