Requiem
Alkinoos Ioannidis Lyrics

Πως το 'φεραν ο Χρόνος κι ο Καιρός
How did Time and Fate bring me to this solitary, gray country singer, a monk's dusty chant, ravaged, hidden and silent?

καλογεράκος γκρίζος, σκονισμένος ψαλμός
He's like an old monk, gray and covered in dust, singing chants that are ancient and forgotten

αποδεκατισμένος, κρυφός, κλεισμένος, σιωπηλός
He's marginalized, secreted and locked away, rendered voiceless

Κλείνεις καλά το σπίτι σου
You lock up your home securely

γεμίζεις το ποτήρι σου
You fill up your glass

βαφτίζεις το κλειδί σου Φυλακή
You baptize your key as your prison

ό,τι σ' ελευθερώνει, σε κλειδώνει
What sets you free, also locks you in

κι ό,τι σε φανερώνει είναι που δεν το διάλεξες εσύ
And what reveals you is not your own choice

Είσαι άλλος ένας μέσα στους πολλούς
You are just another person among many

δωμάτιο σ' ένα σπίτι από καπνούς
You are a room in a house made of smoke

κι είσαι μια τυφλωμένη καπνοδόχος
You are a blinded chimney sweep

κι ο κουρασμένος ξενοδόχος
And the weary innkeeper

του άφραγκού σου εαυτού
Of your impoverished self

Κλείνεις το παραθύρι σου
You close your window

και σπάζεις για χατήρι σου
And you break things out of spite

τη Λέξη που αγαπούσες πιο πολύ
That word you loved the most

ό,τι δε σε σκοτώνει σε χρεώνει
What doesn't kill you, burdens you

κι ό,τι σε ξεπληρώνει είναι η αφεντιά σου η μισή.
And what pays you back is only half your power

Μια μέρα θα βγω από το σπίτι και θα έχουν φύγει όλοι
One day, I will leave my house and everyone will be gone

παντού ερημιά, όλα παρατημένα ανοικτά
Everywhere is deserted, everything abandoned and open

ένα ξυπνητήρι θα χτυπά και κανείς δε θα το κλείνει
An alarm clock will ring, but no one will turn it off

Ήρθε το Τέλος του Κόσμου
The end of the world has come

Μπήκαν σε κάτι τεράστια ιπτάμενα κλουβιά
They entered huge flying cages

και φύγαν να γλιτώσουν
And they left to escape

όσους δεν χώρεσαν τους σκότωσαν
They killed those who could not fit

κι έμεινα μόνος.
And I was left alone

Μα πως δεν το έμαθα;
But how did I not learn?

Το είπε το ραδιόφωνο, το είχα κλείσει
The radio said it, but I had turned it off

Το είπε η τηλεόραση, την είχα σπάσει
The television said it, but I had broken it

Το είπαν οι αρμόδιοι, δεν ψήφισα
The authorities said it, but I didn't vote

Κι έμεινα εδώ.
And I stayed here

Θα βάλω τα καλά μου
I will put on my best clothes

Θα ανέβω στο λόφο
I will climb up the hill

να δω το τελευταίο ηλιοβασίλεμα
To watch the last sunset

θα θυμηθώ ένα παραμύθι
And I will remember a fairytale

κάπου μακριά οι άνθρωποι
Somewhere, people will exist

θα νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί;
And they will think they are still alive?

θα ξημερώσει ο Πόνος και θα δεις
Pain will dawn upon you and you will see

το Φως της Σταυρωμένης Κυριακής
The light of the Holy Cross Sunday

θα ‘ναι το Σύννεφο άδειο δίχως λόγια σταματημένα τα ρολόγια
The cloud will be empty with no words, clock stopped

θα ακούν τον χτύπο της βροχής
The sound of rain will be heard

Κλείνεις καλά τ' αυτιά σου
You close your ears tightly

και στ' αγέννητα παιδιά σου λες
And to your unborn children, you say

τα όνειρα που δεν πρόλαβες να δεις
All the dreams you never got to see

Ό,τι κι αν σε γλιτώνει, δε σε σώνει
Whatever saves you, does not rescue you

σε γατζώνει στην αγχόνη της κρυμμένης σου ζωής
It hooks you onto the anvil of your secret life