Στίχοι

Εισαγωγη απο The Veils : Lavinia

Verse 1: Sxo

Οταν βραδιαζω μεσα μου πεθαινει το φεγγαρι,
Για να διαλυω τις σκιες να χω αγνο σκοταδι,
Οταν βραδιαζω μεσα μου μια θαλασσα ξυπναει,
Που σαν πειρατικο παλι οπου θελει με παει,
Κι αληθεια σαν του μωρου παιδιου τον νου πεταω,
Και προσεγγιζω ευκολα σε οτι αγαπαω,
Φροντιζω τα ονειρα μου δακρυα να τα ποτιζω,
Κι οσο βλαστιζουνε αυτα κι εγω μαζι ανθιζω,
Οταν βραδιαζω μεσα μου φωτιζω ηρεμια,
Μελωδικη αποδραση απ την οχλαγωγια,
Σαν σκανδαλιαρικο παιδι μεσ στο μαυρο κουρνιαζω,
Κι απολαμβανω αφανταστα μεσα του σαν βουλιαζω

Και ειναι η καρδια μου πονεμενη απο τα φωτα,
Απο τα προστυχα χρωματα αυτης της πολης,
Κακοποιημενη γυναικα μοιαζει η νυχτα
Ετοιμοθανατη φορεας αστικης πανωλης

Ρεφρεν:

Από το φως στο σκοταδι,
Απ τον Απολλωνα ως τον Αδη,
Παιδια της ιδιας μητερας θα μας ενωνει για παντα ο Ορφεας (x2)

Verse 2 : TNT

Οταν χαραζει μεσα μου καθε λεξη γινεται προταση,
Και καθε προβληματισμος μου μια αποφαση,
Οταν χαραζει χωρις λογο χωρις προφαση,
Παλιες εικονες κανουν στην καρδια μου αποβαση,
Γεμιζω συναισθηματα καθως γεννιεται ο ηλιος,
Οπως γεμιζω δακρυα με την απουσια του,
Και θελω να τον εκοιταζω στα ματια σαν φιλος,
Κι αν τυφλωθω θα ειναι για την φιλια θυσια,
Οταν χαραζει η σκεψη μου τυρβαζει,
Σαν πιτσιρικι που για να φαει η μαμα το φωναζει,
Κι αυτο σ αλλοκοτα μερη ταξιδευει και ξερει πως όπου καταληξει καρπους θα του αποφερει

Και ειναι καρδια μου πονεμενη απ το σκοταδι,
Απο τα σκοτεινα χρωματα αυτης της πολης,
Κακοποιημενη γυναικα μοιαζει η μερα,
Ετοιμοθανατη φορεας αστικης πανωλης

Ρεφρεν:

Από το φως στο σκοταδι,
Απ τον Απολλωνα ως τον Αδη,
Παιδια της ιδιας μητερας θα μας ενωνει για παντα ο Ορφεας (x2)