Yavuz Çetin spent his early school years traveling through the country's various regions, as his father, journalist Erdal Çetin, responded to the demands inherent in the profession. In 1984, at the age of 14, the adolescent music enthusiast was already taking blues and rock guitar lessons from guitarist Hasan Cihat Örter and, the following year, started learning to master the acoustic guitar and, subsequently, the electric guitar. Before graduating from Istanbul's Haydarpaşa High School, he and classmate Ercan Saatçi who, in later years, became a noted musician as well as sports journalist, entered HEY magazine's music competition and their song, "I Will Cry", became the winning entry.
In 1988, continuing his quest in Istanbul for higher education and advanced musical training, Çetin began studies at Marmara University's Music Department while earning an income as a musical performer in clubs such as Beyaz Ev, in the port town of Bodrum, where he played in 1989–90. In 1991, upon turning 21, he formed, with young musical colleagues Batu Mutlugil, Kerim Çaplı and Sunay Özgür, the musical group, Blue Blues Band. Having married in 1992, Yavuz Çetin and wife Didem filed for divorce four years later. In that year, 1996, and for the remaining four years of his life, he was also a guitarist at the numerous concerts played by the noted band Mazhar-Fuat-Özkan aka MFÖ
In 1997, Yavuz Çetin issued his first album İlk ve Son..., produced by his longtime compatriot Ercan Saatçi, but the album was unable to capture the spirit of that moment's public musical mood. He also earned an income from writing numerous advertising jingles, such as a well-remembered Coca-Cola spot, and his tune "Dünya", which was chosen as part of the soundtrack for the 1999 film, "Propaganda", with a score composed and arranged by master guitarist Erkan Oğur.
He collaborated, as well, on various albums with turkish pop singers such as Teoman, Kıraç, Sibel Tüzün, Soner Arıca, Göksel, Deniz Arcak and Acil Servis. In Göksel's hit song "Sabır", he became the first Turkish guitar player to use a talk box. Of particular note is his solo on Deniz Arcak's Bırakın Beni from the Kıpır Kıpır album which, in an illustration of his mastery of the rock and blues guitar tradition, was recorded on the first take after only a couple of rehearsals. It also became the last studio session recording in which he participated.
Six weeks before his 31st birthday, after expending months of intense effort writing all of the tracks for his second album, Satılık, and having completed the album's final recording session, Yavuz Çetin committed suicide by leaping from Istanbul's Boğaziçi Bridge. Posthumous acclaim followed the subsequent release of the album which a number of music reviewers described as a work of genius. With the passage of years, both Satılık and the previously overlooked İlk ve Son... have gained a near-cult status as Yavuz Çetin's music and words continue to be heard in the region keeping his legend alive for the listening public.
Kimse bilemez
Yavuz Çetin Lyrics
Jump to: Overall Meaning ↴ Line by Line Meaning ↴
İnsanlar değişir yüzler değişir
Kimi zaman beni korkutuyor içimdeki dünya
Kimse bilemez, hmmm
Kimse bilemez, nasıl hissettiğimi
Kimse bilemez, neler düşlediğimi
Yalnızca sen duyarsın sesimi
Yaşadığım herşey benim için bile bir sır
Kimse bilemez
Kim gerçek, kimi hayal, kim oyun oynuyor
Kimse bilemez, hmmm
Kimse bilemez, nasıl hissettiğimi
Kimse bilemez, neler düşlediğimi
Yalnızca sen duyarsın sesimi
Çok uzaklarda
Güzel olan herşey neden çabuk biter
Kimse bilemez, hmmm
Güzel olan herşey neden çabuk biter
Kimse bilemez, kimse bilemez
Kimse bilemez, nasıl hissettiğimi
Kimse bilemez, neler düşlediğimi
Kimse bilemez, kimse bilemez
Kimse bilemez, kimse bilemez
Kimse bilemez
Kimse bilemez
Kimse bilemez
The lyrics of Yavuz Çetin's song "Kimse Bilemez" express the transient nature of life, the ever-changing faces of people, and the mysterious inner world that sometimes frightens the singer. The song emphasizes that nobody can truly understand the depths of one's feelings, thoughts, and dreams except for a distant someone.
The opening lines, "Life flows like water, people change, faces change," suggest the fluid and transformative nature of life. The singer reflects on how the world within them can be unsettling at times, evoking fear. The repeated phrase "Kimse bilemez" (nobody knows) emphasizes the impenetrable mystery of internal experiences. It suggests that no matter how well someone may try to understand or empathize, they can never truly grasp how the singer feels or what they envision for the future.
The second verse further emphasizes the singer's isolation, suggesting that everything they have experienced is a secret even to themselves. The lyrics pose questions about the authenticity of people in their lives, wondering who is genuine, who is merely a figment of imagination, and who is playing games. The repetition of "Kimse bilemez" continues to emphasize the enigmatic nature of the singer's inner world.
The chorus delves into the yearning for connection, expressing that only one person can hear their voice in the distance. This person, who remains unidentified, serves as a small beacon of understanding in a vast and unknowable world. The song concludes by questioning why beautiful things come to an end quickly, leaving it once again to the mystery of the "Kimse bilemez" refrain.
Overall, "Kimse Bilemez" evokes a sense of introspection, isolation, and the enigmatic nature of human emotions and experiences. It emphasizes that despite our efforts, true understanding and connection may remain elusive.
Line by Line Meaning
Su gibi akıp gider hayat
Life flows like water
İnsanlar değişir yüzler değişir
People change, faces change
Kimi zaman beni korkutuyor içimdeki dünya
Sometimes the world inside me frightens me
Kimse bilemez, hmmm
No one knows, hmm
Kimse bilemez, nasıl hissettiğimi
No one knows how I feel
Kimse bilemez, neler düşlediğimi
No one knows what I dream of
Yalnızca sen duyarsın sesimi
Only you can hear my voice
Çok uzaklarda
Far away
Yaşadığım herşey benim için bile bir sır
Everything I've experienced is a secret even to me
Kim gerçek, kimi hayal, kim oyun oynuyor
Who is real, who is a dream, who is playing a game
Kimse bilemez, hmmm
No one knows, hmm
Güzel olan herşey neden çabuk biter
Why do beautiful things end quickly
Kimse bilemez, hmmm
No one knows, hmm
Kimse bilemez, kimse bilemez
No one knows, no one knows
Kimse bilemez, nasıl hissettiğimi
No one knows how I feel
Kimse bilemez, neler düşlediğimi
No one knows what I dream of
Kimse bilemez, kimse bilemez
No one knows, no one knows
Kimse bilemez, kimse bilemez
No one knows, no one knows
Kimse bilemez
No one knows
Kimse bilemez
No one knows
Kimse bilemez
No one knows
Lyrics © O/B/O APRA AMCOS
Lyrics Licensed & Provided by LyricFind
Mustafa Can Güntan
29 yıldır Heavy Metal ve Hard Rock ağırlıklı müzik dinliyorum.Tam hah çok güzel çalan bir Türk Gitar ustası buldum, ses harika, şarkılar harika dedim.Acaba kimmiş diye baktım ki belki dünyanın ağırlığından yorulduğundan ya da başka sebepten hayatına son vermiş. Daha önce bir kaç arkadaşımı intiharın eşiğinden döndürmüştüm. Keşke dedim tanıdığım birisi olsaydı belki böyle bir sesi kaybetmemize engel olabilirdim dedim ve çok yazık olmuş dedim.Ve tabi bakıyorum da şu dünya da güzel olan şeyler ve insanlar nedense kısa zamanda uçup gidiyor. Yavuz Çetin'in sözlerine kalpten katılıyorum "güzel olan her şey neden çabuk biter, kimse bilemez nasıl hissetiğimi..."
emre
@Esra ꕥ buna 27 yaş laneti deniyor. bu konuda güzel makaleler var.
Esra ꕥ
@atakan o kadar haklısın ki.
Şu ölüm meselesi insanlarda nasıl bir psikoloji yaratıyor anlamıyorum. 27'sinde ölen çoğu sanatçıyı seviyorum ama öldükleri için değil. Barış Akarsu mesela, adamın bi olayı yok gözü kapalı duygulu duygulu klasik gitar çalabilen herhangi bi müzisyen aslında. Ki müziğini kötü değil, overrated buluyorum
cidden insanlar tuhaf
atakan
Jimi Hendrix, Robert Johnson, Jim Morrison, Brian Jones, John Lennon, Ritchie Valens, Yavuz Çetin, Amy Winehouse, Kazım Koyuncu, Uzay Heparı, Clifford Lee Burton gibi müzisyenler hep genç ölmüştür, çok gariptir ki bu müzisyenler hep daha başarılı görülür. Demek ki adının anılması için insanın ölmesi gerekiyor. Böyle de garip bir durum var, bu müzisyenlerin hepsini severim, orası ayrı ama ölümün çekiciliğinden hep daha başarılı görülmeleri garibime geliyor.
sygn a
dünyanın en büyük günahkarı ama intihar ettiği için değil bizi yapacağı şarkılardan mahrum bıraktığı için...
Porido Nataly
Şöyle hep beraber Yavuz Çetin dinlediğimiz rocker bir arkadaş grubumuz olsa herkesin beraberken bile birey olduğunu hissettiği..
münzevi
Çok guzel olur böyle bir grup olsa :)
Yusuf Uci
Asimcan gündüz Ahmet aslan Erkan Oğur Duman Necati ve saykolar daha niceleri büyük üstadlar tabi bazıları rockci degil
Yusuf Uci
Gel kuralım daha niceleri var
MindHitchhiker
Yaşayıp yaşamamak tamamen senin seçimindi ve yaşamamayı seçtin. Bu seçimi yaparken aklından neler geçiyordu "kimse bilemez" ve saygı duyuyorum seçimine, bencillik yapıp "keşke yapmasaydın be" diyemiyorum. Dinlediğim tüm parçalarında aklımda ki düşücelerin sözcüklere ve müziğe dökülmüş halini görmek senin ne kadar sağlam bir müzisyen olduğunu gösteriyor bir kez daha.