Buiten Bloeien De Violen
Marianne Weber Lyrics
Jump to: Overall Meaning ↴ Line by Line Meaning ↴
'k Ga naar mijn pa in het verpleegtehuis
Hij is zo alleen, hij heeft zoveel verloren
Z'n glimlach, z'n gezondheid, en z'n thuis
Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman
Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan
Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein
Een gang een lift en dan zie ik hem zitten
'k loop naar hem toe hij heeft me niet herkend
Hij zegt niet veel maar even later zie ik
Z'n blik die zegt wat fijn dat je er bent
Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman
Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan
Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein
Buiten bloeien de violen, wat kan het leven treurig zijn
Ik neem hem mee en ga iets met hem drinken
En later gaan we nog een blokje om
Dan is 't weer tijd, ik breng hem naar zijn kamer
Ik beloof hem dat ik gauw heel gauw weer kom
Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman
Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan
Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein
Buiten bloeien de violen, wat kan het leven treurig zijn
The lyrics to Marianne Weber's song "Buiten Bloeien De Violen" speak to the heartache and sadness of watching a loved one suffer and fade away. The singer is visiting her father in a nursing home, where he is alone and has lost so much - his smile, his health, and his home. Despite the warmth of the sun and the beauty of the blooming violas and the organ man playing outside, the singer knows her father will never be able to enjoy them again. Once a strong man, he is now pale and small, and the contrast with the vibrant world outside only highlights his decline.
The singer sits with her father for a while, and though he doesn't recognize her at first, his eyes convey his happiness that she is there. She takes him out for a drink and a walk, promising to come back soon. In the end, the violas continue to bloom and the organ man continues to play, but the singer's heart is heavy with the knowledge that her father is trapped in a world without joy or beauty.
The song is a poignant reflection on the challenges of aging and illness, and the emotional toll it takes on both the person experiencing it and their loved ones. It reminds us of the importance of compassion, love, and support in difficult times.
Line by Line Meaning
De zon staat hoog, het is een warme middag
The sun is high, it's a warm afternoon
'k Ga naar mijn pa in het verpleegtehuis
I'm going to see my dad at the nursing home
Hij is zo alleen, hij heeft zoveel verloren
He's so alone, he's lost so much
Z'n glimlach, z'n gezondheid, en z'n thuis
His smile, his health, and his home
Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman
But outside the violins bloom, outside the organ man plays
Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan
But I know he can never, never enjoy it there again
Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein
He used to be a strong man, now he sits pale and small
Buiten bloeien de violen, wat kan het leven treurig zijn
Outside the violins bloom, how sad life can be
Een gang een lift en dan zie ik hem zitten
A hallway, an elevator, and then I see him sitting
'k loop naar hem toe hij heeft me niet herkend
I walk up to him, he doesn't recognize me
Hij zegt niet veel maar even later zie ik
He doesn't say much, but later I see
Z'n blik die zegt wat fijn dat je er bent
His look that says it's nice that you're here
Ik neem hem mee en ga iets met hem drinken
I take him with me and go to have a drink with him
En later gaan we nog een blokje om
Later, we'll take a stroll around the block
Dan is 't weer tijd, ik breng hem naar zijn kamer
Then it's time again, I take him back to his room
Ik beloof hem dat ik gauw heel gauw weer kom
I promise him that I'll come back soon, very soon
Contributed by Mia T. Suggest a correction in the comments below.