Biography
Willeke Alberti started her career at the early age of eleven in the musical Duel om Barbara and she recorded her first single in 1958 together with her father. During the 1960s, she was a well-known singer in the Netherlands and had at least one #1 hit with "De Winter Was Lang" ("The Winter Was Long"), however there was no official Dutch chart at the time. Willeke and her father had a television show between 1965 and 1969. Her singing career from 1970 onwards is less active, however Alberti still releases singles and albums at an irregular interval and plays minor roles in television programs and movies.
Alberti married John de Mol on July 24, 1976. Together they have one son Johnny de Mol, who is currently an actor and television personality. The couple divorced in 1980. She had a second marriage with Danish football player Søren Lerby and a second son was born from that marriage. Søren Lerby and Willeke Alberti separated in 1990.
In 1994, she represented the Netherlands in the Eurovision Song Contest with the song "Waar is de Zon" ("Where is the Sun"), which claimed a meagre four points from the international juries, all coming from Austria. The Netherlands beat only Estonia and Lithuania that evening.
Telkens Weer
Willeke Alberti Lyrics
Jump to: Overall Meaning ↴ Line by Line Meaning ↴
Dat ik die hemel krijg, die me wordt beloofd
Telkens weer, wordt alle blauw weer grauw
Sta ik teleurgesteld, buiten in de kou
Maar telkens weer, denk ik er komt er één
Waar ik alléén voor leef, mijn hart aan geef
Bij wie ik vind, dat wat ik nu ontbeer
Telkens weer, slaat wat er vroeger was
Weer als een vlam omhoog, uit de oude as
Telkens weer, alsof het nooit geneest
Blijft er die pijn bestaan, om wat is geweest
Maar telkens weer, denk ik er komt er één
Waar ik alléén voor leef, mijn hart aan geef
Bij wie ik vind, dat wat ik nu ontbeer
Liefde voor altijd, telkens weer
The song Telkens weer by Willeke Alberti is a reflective and emotive ballad about the longing for love and the search for a fulfilling relationship. The lyrics express the hopeful yet sometimes painful experience of seeking someone who will provide the happiness and comfort promised in the "heaven" of a loving relationship. At the same time, the song acknowledges the difficulty of letting go of past hurts and regrets, which can keep one feeling cold and alone even in the face of the most promising connections.
The first verse sets the stage for the song's theme of longing and disappointment. The singer imagines a "heaven" of love and companionship that seems just out of reach, and laments each time the sky turns grey and hope fades. However, she still holds onto the hope that there is someone out there waiting for her, someone who will bring the warmth and love she craves.
In the second verse, the song shifts to a more nostalgic mood, as the singer reflects on past relationships and how they continue to affect her. The pain of lost love is compared to a fire that never fully goes out, flaring up again and again despite efforts to move on. Nevertheless, the hope for a new, healing love remains strong, and the singer looks forward to the day when she can find a love that will last "telkens weer" - time and time again.
Overall, Telkens weer is a powerful meditation on the human desire for love and connection, and the struggles that come with that search. It's a reminder that even when past wounds still smart and the future looks uncertain, the hope and promise of real, lasting love is always worth pursuing.
Line by Line Meaning
Telkens weer, haal ik me in m’n hoofd
Repeatedly, I keep thinking to myself
Dat ik die hemel krijg, die me wordt beloofd
That I'll receive the heaven that was promised to me
Telkens weer, wordt alle blauw weer grauw
Continuously, everything turns grey and dull
Sta ik teleurgesteld, buiten in de kou
Leaving me disappointed and stranded in the cold
Maar telkens weer, denk ik er komt er één
Yet, I still believe that there will be someone
Waar ik alléén voor leef, mijn hart aan geef
Whom I'll dedicate my life and give my heart to
Bij wie ik vind, dat wat ik nu ontbeer
The person who will provide me with what I currently lack
Liefde voor altijd, telkens weer
Eternal love, repeatedly
Telkens weer, slaat wat er vroeger was
Once again, what was in the past strikes me hard
Weer als een vlam omhoog, uit de oude as
Igniting like a flame, rising from the ashes
Telkens weer, alsof het nooit geneest
Continuously, as if the wound never heals
Blijft er die pijn bestaan, om wat is geweest
The pain still lingers, for what has been
Maar telkens weer, denk ik er komt er één
Nonetheless, I believe that there will be someone
Waar ik alléén voor leef, mijn hart aan geef
The one whom I'll live for and give my heart to
Bij wie ik vind, dat wat ik nu ontbeer
The person who will provide me with what I currently lack
Liefde voor altijd, telkens weer
Eternal love, repeatedly
Contributed by Tyler I. Suggest a correction in the comments below.
@gijsschubert7901
Willeke wat zing en acteer jij dit prachtig! Aangrijpend! Ik hou het niet droog bij vanaf 2:18 en 2:44. Die tranen zijn echt..... Wat een prachtige tekst van Friso Wiegersma, die ook "Het Dorp" van Wim Sonneveld dichtte. Over de ontstaansgeschiedenis van dit lied schreef Friso in zijn eigen boek:
"Mijn vriend Hans van der Woude figureerde in een film die Frans Weisz aan het maken was naar Rooie Sien, het bekende vooroorlogse volksdrama, met in de hoofdrol Willeke Alberti. Ruud Bos componeerde er de muziek voor en op een dag belde hij me op met de vraag of hij even langs kon komen. Frans Weisz had het idee gekregen dat Willeke tegen het eind van de film een slotlied moest zingen, maar niet zomaar een lied, nee, het moest een getuigenis zijn, een ontboezeming. De muziek was er al, want de woorden moesten geschreven worden op de themamuziek, het leidmotief van Rooie Sien. Was er een idee waarover het moest gaan, vroeg ik aan Ruud. Nou, over een vrouw die in haar liefdesleven nogal wat klappen heeft gehad, maar toch in liefde blijft geloven, zoiets. In wat voor stijl moet ik dit nu schrijven, dacht ik, toen Ruud weg was. Willeke speelt een nachtclubzangeres uit de jaren dertig, moest ik een soort smartlap voor haar schrijven? Dat moest ik maar gauw vergeten, want zoiets werd bij mij bijna automatisch een grap, een soort 'Nikkelen Nelis'. Maar een soort gepolijste Cole-Porter-achtige song moest het ook niet worden. Iets daartussenin dan: een oprecht lied, recht voor z'n raap, niet literair, aanleunend tegen het volkse.
De melodie die ik van Ruud had gekregen sprak me zeer aan en na een tijdje luisteren was het me duidelijk dat op de drie noten van het begin, het midden en het einde dezelfde woorden moesten komen: die moesten de kern van de zaak zijn. Ik liep zingend door het huis: 'Vroeg of laat, Nu of nooit, Dag en nacht' - allemaal niks, totdat ik op de regel kwam 'Telkens weer'. Dat was het, dat wist ik zeker, ook al wist ik nog helemaal niet wat er telkens weer moest gebeuren. Maar als je zulke woorden eenmaal hebt, heb je de basis van het lied en ben je op de helft. Hieruit ontstond dus het lied 'Telkens weer'.
Uiteindelijk werd het een song die de Amerikanen een torch-song noemen, een woord waar geen Nederlandse vertaling voor is, het is een soort 'levenslied' over een gebroken of onbeantwoorde liefde, waarin de zangeres ondanks alles toch de toorts (de torch) van haar liefde brandend houdt: 'I'll go on, carrying the torch for my Jim' is een van de bekende regels in dit genre. Willeke zong en zingt dit nummer met zo'n geloof en overtuiging, dat zij tot nu toe voor mij de zangeres van 'Telkens weer' is gebleven.
Toen ik de tekst af had waren Frans Weisz en Ruud Bos er heel tevreden over en Willeke nam het liedje op en playbackte het in de daarvoor bestemde nachtclubscène. Hans van der Woude belde me meteen vanuit de studio op met de mededeling dat de opnames steeds gestopt moesten worden omdat Willeke dan in tranen uitbarstte, evenals trouwens de vrouwelijke figuranten die als publiek fungeerden, met knippende tassen en zakdoeken.
'Het wordt een regelrechte hit,' zei Hans. Het verhaal deed de ronde en ik werd door de pers gebeld met de vraag of ik bij het schrijven aan Joop Oonk gedacht had. Aan wie? Joop Oonk, de man waar Willeke net van gescheiden was. Nou nee, daar had ik niet aan gedacht.
Toen de film in 1975 was uitgekomen en een succes bleek, werd ondanks dit alles het liedje wel mooi gevonden, maar beslist niet een directe hit. Zoals 'Het dorp' heel langzaam het lied van Wim was geworden, zo groeide 'Telkens weer' geleidelijk uit tot het lijflied van Willeke. Uiteindelijk werd het bij een van de uitreikingen van het Gouden Kalf aangekondigd als het 'mooiste Nederlandse filmlied'.
@ernstsoolsma347
Als je niet gelukkig bent dan krijg je een steek in hart als dit liedje hoort. Als je Willeke al je leven lang kent begrijp je het nog beter. Een prachtige en mooie vrouw met een geweldige stem.
@ddoeser5830
Welterusten voor straks Slaap lekker allemaal en gezond weer op Rij voorzichtig denk aan mij !❤🇳🇱🙏🌹👋😘
@dirkkloos3292
3:03
@dirkkloos3292
Schitterend mooi
@BeautifulBoon
Tot op heden ongeëvenaard, tekst, melodie, stem, schoonheid, voordracht, alles klopt. Wat een vakvrouw! ❤
@magicfeet149
wat een tranenvloed bij dit lied, prachtig lied,prachtige zangeres...dank je Willeke...een fan uit Vlaanderen
@coenzeeman9482
Alleen in dit lied komt de uitdrukking Telkens weer voor en iedereen voelt het. Prachtig !!!
@peewee9667
jeeetje wat is dit toch nog steeds een prachtig nummer
@leonkuijs5151
Blijft me na al die tijd nog steeds raken....erg mooi...
@barrybergisch1
Oh waanzinnig mooi die emotie van Willeke. Die betraande stralende ogen, trillende lip.
Prachtig gefilmd ook, eerst van een afstand en daarna in close up.